INTERNATIONAL JOURNAL OF SU-AY DEVELOPMENT ASSOCIATION (IJOSDA) ISSN: 3023–6444

Message from the Editor

Prof. Dr. Nergüz BULUT SERİN (Editor in Chief) — 2024-06-22

Message from the Editor,

I am very pleased to inform you that we have published the first issue in 2024. As an editor of International Journal of Su-Ay Development Association (IJOSDA), this issue is the success of our authors, very valuable reviewers who undertook the rigorous peer review of the manuscripts, and those of the editorial board who devoted their valuable time through the review process. In this respect, I would like to thank to all reviewers, researchers and the editorial board members. The articles should be original, unpublished, and not in consideration for publication elsewhere at the time of submission to International Journal of Su-Ay Development Association (IJOSDA). For any suggestions and comments on IJOSDA, please do not hesitate to send me e-mail. The countries of the authors contributed to this issue (in alphabetical order): Cyprus and Turkey.

Prof. Dr. Nergüz BULUT SERİN

Editor in Chief

The complete issue

The Complete Issue: volume 3 issue 1 2024 — 2024-06-22

The complete Issue : vol 3 issue 1

ACTIVE LEARNING IN ENVIRONMENTAL EDUCATION AND ITS CONTRIBUTION TO THE DEVELOPMENT OF CANDIDATE TEACHERS’ POSITIVE ATTITUDES

Altay FIRAT — 2024-06-22

The major aim of this study is to specify the contribution of environmental education programs, supported by active learning, to the development of candidate teachers’ positive attitudes. An experimental design controlled by pre/post-tests were conducted with an experimental group to investigate the subject question. In order to confirm the efficiency of the study, the knowledge level after the pre/post- tests results between the control and experimental groups was taken into consideration while doing the analysis and the test results were compared. 70 students studying in the Geography Department, NEU, in Fall 2012-13 participated in this study. The data were collected through “Environmental Attitude Scale”, with 20 items in 5 Likert type and with certain questions concerning North Cyprus. The findings indicated to a significant difference for the post-test after the comparison of the pre/post-test of the Environmental Attitude Scale. This indicates that at the end of well - planned student- centered activities help increase their level of attitudes towards the environment.

Keywords: Environmental education, active learning, Environmental attitude scale, science of ecology.

REFERENCES

Açıkgöz, K. (2009). Akif öğrenme. 11. Baskı. Biliş Yayınları. İzmir.

Atasoy, E., & Ertürk, H. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Çevresel Tutum ve Çevre Bilgisi Üzerine Bir Alan Araştırması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 106-122.

Aydın, F. (2010). Coğrafya Üniversite Öğrencilerinin Çevre Sorunları ve Çevre Eğitimi Hakkındaki Görüşleri (Gazi Üniversitesi Örneği). International Online Journal of Educational Sciences, 2(3), 818-839.

Aydın, O. (2007). Davranış bilimlerine giriş. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.

Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel desenler. Ankara: Pegem A.

Cohen, L., & Manion, L. (1994). Research methods in education (4th ed.). London: Routledge.

Ertürk, Y. (2010). Davranış bilimleri. Erişim tarihi: 26/01/2021 Erişim adresi: http://www.bizyaziyoruz.com/ uzaktan/davranisbilimleri_toplu.pdf

Fırat, A. (2013). Lisans düzeyine yönelik oluşturulan aktif öğrenme destekli çevre eğitim programının etkililiğinin değerlendirilmesi [in Turkish] (Yayınlanmamış Dotora Tezi). Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Çevre Eğitimi ve Yönetimi Ana Bilim Dalı.

Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemleri. 12.Baskı. Nobel Yayınları, Ankara.

Mitsadalı, B., & Aytekin, H. (2001). KKTC’de çevre eğitiminin yöntemi. Çevre ve Turizm Kongresi. KKTC Turizm ve Çevre Bakanlığı ile Kıbrıs Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği.

Oskay, Ö. Ö. (2007). Kimya eğitiminde teknoloji destekli probleme dayalı öğrenme etkinlikleri (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Ortaöğretim Fen ve Matematik Alanlar, Kimya Eğitim Anabilim Dalı, Ankara.

Öznur, S. A. (2008). İşbirlikli öğrenme yaklaşımının öğretmen adaylarının çevreye ilişkin tutumlarına etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Özpınar, B. (2003). Ortaöğretim öğrencilerinde sosyo-ekonomik düzeyin çevre bilincine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Tahiroğlu, M., Yıldırım, T., & Çetin, T. (2010). Değer eğitimi yöntemlerine uygun geliştirilen çevre eğitimi etkinliğinin, ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin çevreye ilişkin tutumlarına etkisi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, (30), 231-248.

Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Nobel Yayınları, Ankara.

TC Çevre Bakanlığı, (2008). Çevre dostu ürün kavramına bütünsel yaklaşım. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 320-333.

Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme klavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği.

Türküm, A. S. (1998). Çağdaş toplumda çevre sorunları ve çevre bilinci. Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.

Ülgen, G. (1994). Eğitim psikolojisi: Kavramlar, ilkeler, yöntemler, kurumlar ve uygulamalar. Bilim Yayınları, Ankara.

Yavuz, S. (2006). Proje tabanlı öğrenme modelinin kimya eğitimi öğrencilerinin çevre bilgisi ile çevreye karşı tutumlarına olan etkisinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara

Yıldız, K., Yılmaz, M., & Sipahioğlu, S. (2009). Çevre bilimi ve eğitimi. Gündüz Yayınları, Ankara.

LİSELERDE GÖREV YAPAN ÖĞRETMENLERİN TEKNOLOJİYİ KULLANMA DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Buse SOYDAM — 2024-06-22

This study aimed to explore the technology use levels of high school teachers based on various factors and contrast them with other studies in the field. In the study, 5 literature review studies conducted in the last 5 years and focusing on the technology use levels of high school teachers were chosen as sources. The selected studies were evaluated and integrated by content analysis method. The findings of the study showed that the technology use levels of high school teachers were average. The technology use levels of teachers were investigated under different aspects. These dimensions were technology access, technology attitude, technology competence, technology integration, technology barrier, technology support, technology tendency, technology motivation, technology self-efficacy, technology self-regulation, technology self-assessment, technology learning styles, technology learning strategies, technology learning preferences, technology learning outcomes. The technology use levels of teachers were influenced by different factors. These factors were teachers’ personal characteristics, teachers’ professional characteristics, teachers’ pedagogical characteristics, students’ characteristics, school’s characteristics, management’s characteristics, curriculum’s characteristics, technology’s characteristics, social and cultural characteristics. Different suggestions were made to increase the technology use levels of teachers. These suggestions were directed to both teachers and other stakeholders.

Keywords: Teachers in high schools, technology use levels, literature review.

Öz

Bu çalışma, liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeylerini, farklı değişkenler açısından incelemeyi ve literatürdeki diğer çalışmalarla karşılaştırmayı amaçlamıştır. Çalışmada, son 5 yılda yayınlanmış olan ve liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeylerini konu alan 5 literatür taraması çalışması doküman olarak seçilmiştir. Seçilen çalışmalar, içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiş ve sentezlenmiştir. Çalışmanın bulgularına göre, liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri orta düzeydedir. Öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri, farklı boyutlar altında ele alınmıştır. Bu boyutlar, teknolojiye erişim, teknolojiye tutum, teknolojiye yeterlik, teknolojiye entegrasyon, teknolojiye engel, teknolojiye destek, teknolojiye eğilim, teknolojiye motivasyon, teknolojiye öz-yeterlik, teknolojiye öz-düzenleme, teknolojiye öz-değerlendirme, teknolojiye öğrenme stilleri, teknolojiye öğrenme stratejileri, teknolojiye öğrenme tercihleri, teknolojiye öğrenme sonuçları gibi boyutlardır. Öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri, farklı faktörlerden etkilenmektedir. Bu faktörler, öğretmenlerin kişisel özellikleri, öğretmenlerin mesleki özellikleri, öğretmenlerin pedagojik özellikleri, öğrencilerin özellikleri, okulun özellikleri, yönetimin özellikleri, müfredatın özellikleri, teknolojinin özellikleri, sosyal ve kültürel özellikler gibi faktörlerdir. Öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeylerini artırmak için farklı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Terimler: Liselerde görev yapan öğretmenler, teknoloji kullanım düzeyleri, literatür taraması.

KAYNAKÇA

Akın, A., & Uysal, S. (2020). Karma yöntem araştırması. Eğitim ve Bilim, 44(200), 1-10.

Başaran, M., Ülger, İ. G., Demirtaş, M., Kara, E., Geyik, C., & Vural, Ö. F. (2021). Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin teknoloji kullanım durumlarının incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(37), 1-18.

Çağıltay, J., Çakıroğlu, N., Çağıltay, K., & Çakıroğlu, E. (2001). Öğretimde bilgisayar kullanımına ilişkin öğretmen görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(21), 19-28.

Çelik, A. (2019). Öğretmenlerin eğitim teknolojileri kullanım düzeylerinin belirlenmesi: Sakarya ili örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı Eğitim Programları ve Öğretimi Bilim Dalı, Sakarya

Çelik, T., & Gündüz, M. (2021). Liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri ve teknoloji entegrasyonu yeterlikleri arasındaki ilişki: Bir meta-analiz çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 51(1), 1-26.

Çötok, N.A. (2006). Sanayileşme toplumundan bilgi toplumuna geçiş sürecinde eğitim olgusu (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Elvan, D., & Mutlubaş, H. (2020). Eğitim öğretim faaliyetlerinde teknolojinin kullanımı ve teknolojinin sağladığı yararlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(6), 100-109.

Erdamar, G., Demirkan, Ö., Saraçoğlu, G., & Alpan, G. (2017). Lise öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ve eğitsel internet kullanma öz-yeterlik inançları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 636-657. https://doi.org/10.17240/aibuefd.2017.17.30227-326590

İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim (4. baskı). Pegem Akademi, Ankara.

Karataş, E., & Demir, S. (2019). Liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri ve teknolojiye yönelik tutumları arasındaki ilişki: Bir meta-sentez çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 9(2), 1-28.

Kaya, Z., & Durmuş, S. (2010). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının teknolojiye yönelik tutumları ile teknolojiyi kullanma düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 177-189.

Kekeç, H. B., & Töre, E. (2020). Rehberlik ve araştırma merkezi kavramına ilişkin öğretmenlerin ve idarecilerin algıları: Metafor çalışması. İZÜ Eğitim Dergisi, 2(3), 19-41.

Keleş, E., & Çelik, D. (2013). 2000-2010 yılları arasında bilgisayar teknolojileri ve eğitimde kullanımlarına yönelik yürütülen hizmet içi eğitim kursların incelenmesi. Journal of Instructional Technologies & Teacher Education, 1(2), 164-194.

Keleş, E., & Turan Günçepe, E. (2018). Eğitim fakültesi öğretim elemanlarının teknolojiyi öğrenme öğretme sürecine entegrasyonu. Sakarya University Journal of Education, 8(3), 142-157.

Kılıç, Z., Anagün, Ş. S., Atalay, N., & Yaşar, S. (2016). Öğretmen adaylarına yönelik 21. yüzyıl becerileri yeterlik algıları ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40(40), 160-175.

Öksüz, C., & Ak, Ş. (2010). Teknoloji kullanım düzeyi belirleme ölçeği. Eğitim ve Bilim, 35(156), 127-139.

Özdemir, S., & Çakır, R. (2020). Eğitim teknolojisi kuram ve uygulama: Meta-analiz. Pegem Akademi.

Özhelvacı, H. (2003). Sakarya ilinin ilçelerinde görev yapan öğretmenlerin eğitim teknolojilerini kullanma düzeyleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi.

Partnership for 21st Century Skills. (2010). Up to the challenge: The role of career and technical education and 21st century skills in college and career readiness. https://eric.ed.gov/?id=ED519463

Saracaloğlu, A. S., Serin, O., Serin, N. B., & Serin, U. (2007). Öğretmen adaylarının bilgisayara yönelik tutumlarını etkileyen faktörler. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu, 16-18 Mayıs. Çanakkale Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Çanakkale.

Senemoğlu, N. (2005). Gelişim öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. Pegem Akademi.

Serin O., Serin, N. B., & Saygılı G. (2008). Öğretim teknolojileri ve materyal destekli fen ve teknoloji öğretiminin ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin başarı ve tutumları üzerindeki etkisi. VII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildirileri, Çanakkale 18 Mart üniversitesi, S.798-802, Çanakkale

Serin, O., Serin, N. B., & Saygılı, G. (2016). The conflicts that exceptionally gifted students encounter and their opinions, observations and experiences regarding the solutions of these conflicts. The Anthropologist, 23(1,2), 185-193.

Uzunboylu, H., & Savaşçı, M. A. (2019). Öğretim elemanlarının öğretim materyallerinde bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanımı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(83), 1-10.

Yalın, H. İ. (2008). İnternet temelli eğitim (1. baskı). Nobel Yayıncılık, Ankara

Yılmaz, S., & Kılıç, E. (2021). Liselerde görev yapan öğretmenlerin teknoloji kullanım düzeyleri ile teknopedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişki: Bir derleme çalışması. Milli Eğitim Dergisi, 50(1), 237-260.

Yumbul, E. (2023). Lise öğretmenlerinin uzaktan eğitime yönelik tutumlarının incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Samsun

OTİZM SPEKTRUM BOZUKLUĞU (OSB) OLAN OKUL ÖNCESİ ÇOCUKLARDA EV GÜVENLİĞİ

Gül KAHVECI — 2024-06-22

The estimated global prevalence of autism spectrum disorders (ASD) is 1%. Individuals with autism typically exhibit high sensitivity to various environmental stimuli (smells, noise, light). Those with ASD have access to pharmacological supports that can improve social communication, reduce anxiety and aggression, and minimize comorbid symptoms. Since there is no single treatment for ASD, medical support that alleviates symptoms and evidence-based treatments starting in early development can benefit autistic children. Additionally, treatments conducted in schools and clinics should also be carried out at home, and environments such as homes should be structured to enhance the adaptive behaviors of these children. The purpose of this study is to explore the opinions and experiences of mothers on the impact of home environment characteristics on individuals with autism. The framework for this study utilized a qualitative interpretative description design. Participants were mothers of autistic children. The study, conducted with focus groups, continued until data saturation was reached. A thematic review was conducted. Findings indicate that factors affecting autistic individuals can be divided into several subcategories such as sensory, routines, and physical environment. While the home environment is generally safe and consistent, these aspects have been identified as important. Consequently, it is necessary to consider the potential outcomes in other environments where control might be more challenging. Identifying these factors and their effects helps to better understand the interaction between an autistic individual and their environment and guides professionals in their interventions.

Keywords: Autism, neurodevelopmental issues, physical environment.

Öz

Dünya genelinde otizm spektrum bozukluklarının (OSB) tahmini yaygınlığı %1'dir. OSB olan bireyler tipik olarak çeşitli çevresel uyaranlara (koku, gürültü, ışık) karşı yüksek bir hassasiyete sahiptir. OSB olan bireyler, sosyal iletişimi iyileştirebilen, kaygı ve agresyonu azaltan ve komorbid semptomları en aza indirebilen farmakolojik desteklere sahiptir. OSB için tek bir müdahale yöntemi olmadığı için, semptomları hafifleten tıbbi destek ve gelişimin erken dönemlerinde başlayan kanıta dayalı müdahaleler OSB olan çocuklara fayda sağlar. Ayrıca, okul ve klinik gibi merkezlerdeki müdahalelerin ev ortamında yürütülmesi ve bu çocukların uyum davranışlarını artırmak için sadece okul ve klinik ortamları değil, aynı zamanda ev ortamları da yapılandırılmalıdır. Bu çalışmanın amacı, annelerin OSB olan bireyler üzerinde ev ortamının özelliklerinin etkisine dair görüşlerini ve deneyimlerini araştırmaktır. Çalışmanın çerçevesi için niteliksel yorumlayıcı tanım tasarımı kullanılmıştır. Çalışmaya katılanlar, OSB olan çocukları olan annelerdir. Odak grupları ile yapılan çalışma, veri doygunluğuna ulaşılana kadar devam etti. Tematik bir inceleme yapıldı. Bulgular, OSB olan bireyleri etkileyen faktörlerin duyusal, rutinler ve fiziksel çevre gibi birkaç alt kategoriye ayrılabileceğini göstermektedir. Ev ortamı genellikle güvenli ve tutarlı bir ortam olsa da bu yönler önemli olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak, bu durumun kontrolün daha zor olduğu diğer ortamlarda olabilecek sonuçları düşünmek gerekmektedir. Bu faktörlerin ve etkilerinin belirlenmesi, OSB olan bir birey ile çevresi arasındaki etkileşimi daha iyi anlamayı sağlar ve profesyonellere müdahalelerinde rehberlik eder.

Anahtar Terimler: Otizm, nöro-gelişimsel problemler, fiziksel çevre.

KAYNAKLAR

Allen, K. E., & Schwartz, I. S. (1996). The exceptional child: Inclusion in early childhood education (3rd ed.). Boston, MA: Del Mar.

Baio, J., Wiggins, L., Christensen, D. L., Maenner, M. J., Daniels, J., Warren, Z., ... & White, T. (2018). 5919599: Prevalence of autism spectrum disorder among children aged 8 years-Autism and developmental disabilities monitoring network, 11 sites, United States, 2014. vol. 67, issue 6. MMWR Surveillance Summaries, 1-23.

Boyd, B. A., Conroy, M. A., Asmus, J. M., McKenney, E. L., & Mancil, G. R. (2008). Descriptive analysis of classroom setting events on the social behaviors of children with autism spectrum disorder. Education and Training in Developmental Disabilities, 43, 186–197.

Brown, N. B., & Dunn, W. (2010). Relationship between context and sensory processing in children with autism. American Journal of Occupational Therapy, 64(3), 474–483. https://doi. org/10.5014/ajot.2010.09077

Case-Smith, J., & Arbesman, M. (2008). Evidence-based review of interventions for autism used in or of relevance to occupational therapy. American Journal of Occupational Therapy, 62, 416–429. https://doi.org/10.5014/ajot.62.4.416

Charman, T. (2014). Early identification and intervention in autism spectrum disorders: Some progress but not as much as we hoped. International Journal of Speech-Language Pathology, 16(1), 15–18. https://doi.org/10.3109/17549507. 2013.859732

Collins, B. C., Wollery, M., & ve Gast, D. L. (1991). A survey of safety concerns for students with special needs. Education and Training in Mental Retardation, 26(3), 305–318.

Davis, C. A., & Fox, J. (1999). Evaluating environmental arrangement as setting events: Review and implications for measurement. Journal of Behavioral Education, 9(2), 77–96. https://doi. org/10.1023/A:1022884816219

Fountain, C., Winter, A. S., & Bearman, P. S. (2012). Six developmental trajectories characterize children with autism. Pediatrics, 129(5), e1112–e1120. https://doi.org/10.1542/peds. 2011-1601

Inan, H. Z. (2009). The third dimension in preschools: Preschool environments and classroom design. European Journal of Educational Studies, 1(1), 55–66.

Karagöz, D., & Gündogdu, Ö. Y. (2022). Otizm Spektrum Bozukluğu’nda Melatonin metaboliti düzeyi ile klinik bulgular ve uyku sorunları arasındaki ilişki. Klinik Psikiyatri Dergisi, 25(1), 84–92.

Kahveci, G., & Bulut, S. N. (2019). Shaping vocal stereotypy in autism spectrum disorder: A non-aversive communication teaching technique. Universal Journal of Educational Research, 7(6), 1448-1457. https://doi.org/10.13189/ujer.2019.070612

Kahveci, G., & Bulut Serin, N. (2017). A comparison of the effectiveness of “reading together” and “animal assisted reading together” interventions on reading fluency of a student with emotional and behavioral disorder. Electronic Turkish Studies, 12(33). http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.12790

Kahveci, G., Serin, N. B., & Akkuş, O. (2023). Using a tablet-mediated intervention for teaching pre-addition skills to children with autism. Journal of Education and Learning (EduLearn), 17(1), 35-43.

Kirby, A. V., Boyd, B. A., Williams, K. L., Faldowski, R. A., & Baranek, G. T. (2017). Sensory and repetitive behaviors among children with autism spectrum disorder at home. Autism, 21(2), 142–154. https://doi.org/10.1177/1362361316632710

Krueger, R. A., & Casey, M. A. (2015). Focus group interviewing. In Handbook of practical program evaluation (pp. 506–534). Wiley. https://doi.org/10.1002/9781119171386.ch20

McConachie, H., Mason, D., Parr, J. R., Garland, D., Wilson, C., & Rodgers, J. (2018). Enhancing the validity of a quality of life measure for autistic people. Journal of Autism and Developmental Disorders, 48, 1596–1611. https://doi.org/10.1007/s10803-017-3402-z

Moore, G. T. (1996). How big is too big? How small is too small? Childcare Information Exchange, 110, 21–24.

Morgan, D. L. (1996). Focus groups. Annual Review of Sociology, 22(1), 129–152. https://doi.org/10.1146/annurev.soc.22.1.129

Mostafa, M. (2014). Architecture for autism: Autism ASPECTSS™ in school design. International Journal of Architectural Research: ArchNet-IJAR, 8(1), 143–158.i. https://doi.org/10. 26687/archnet-ijar.v8i1.314

Murphy, C. M., Wilson, C. E., Robertson, D. M., Ecker, C., Daly, E. M., Hammond, N., Galanopoulos, A., Dud, I., Murphy, D., & McAlonan, G. M. (2016). Autism spectrum disorder in adults: Diagnosis, management, and health services development. Neuropsychiatric Disease and Treatment, 12, 1669–1686. https://doi.org/10.2147/NDT.S65455

Nazeer, A., & Ghaziuddin, M. (2012). Autism spectrum disorders: Clinical features and diagnosis. Pediatric Clinics, 59(1), 19–25. https://doi.org/10.1016/j.pcl.2011.10.007

Neuendorf, K. A. (2018). Content analysis and thematic analysis. In Advanced research methods for applied psychology (pp. 211– 223). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315517971-21

Pfeiffer, B., Coster, W., Snethen, G., Derstine, M., Piller, A., & Tucker, C. (2017). Caregivers’ perspectives on the sensory environment and participation in daily activities of children with autism spectrum disorder. American Journal of Occupational Therapy, 71(4), 7104220020p1–7104220028p9. https://doi.org/10.5014/ajot.2017.021360

Quill, K. (2000). DO-WATCH-LISTEN-SAY: Social and communication intervention for children with autism. Baltimore, MD: Brookes Publishing. Richards, C., Oliver, C., Nelson, L., & Moss, J. (2012). Self-injurious behaviour in individuals with autism spectrum disorder and intellectual disability. Journal of Intellectual Disability Research, 56(5), 476–489. https://doi.org/10.1111/j.1365-2788. 2012.01537.x

Rousseau, J. (2017). Modèles généraux en ergothérapie: Le Modèle de compétence. In M.-C. Morel-Bracq (Ed.), Les modèles conceptuels en ergothérapie-Introduction aux concepts fondamentaux (2nd ed., pp. 107–119). De Boeck Supérieur.

Rousseau, J., Potvin, L., Dutil, E., & Falta, P. (2002). Model of competence: A conceptual framework for understanding the person-environment interaction for persons with motor disabilities. Occupational Therapy in Health Care, 16(1), 15–36. https://doi.org/10.1080/J003v16n01_02

Routledge. Tomchek, S. D., & Dunn, W. (2007). Sensory processing in children with and without autism: A comparative study using the short sensory profile. The American Journal of Occupational Therapy, 61(2), 190–200. https://doi.org/10.5014/ajot.61.2.190

Sanchez, P. A., Vazquez, F. S., & Serrano, L. A. (2011). Autism and the built environment. Autism Spectrum Disorders-from Genes to Environment, 19, 363–380.

Thorne, S. (2016). Interpretive description: Qualitative research for applied practice.

Wilson, V. (1997). Focus groups: A useful qualitative method for educational research?. British Educational Research Journal, 23(2), 209–224. https://doi.org/10.1080/0141192970230207

Yılmaz, D. A. (2023). Otizm Spektrum Bozuklugunda Oksitosinin Etkinliği. TOGÜ Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(1), 106–116.

Zaniboni, L., Marzi, A., Caniato, M., & Gasparella, A. (2021, November). Comfortable and safe environments for people with autism: Preliminary analysis of risks and definition of priorities in the design phase. In Journal of Physics: Conference Series (Vol. 2069, No. 1, p. 012177). IOP Publishing. https://doi.org/10.1088/1742-6596/2069/1/012177

ÖĞRETİM ELEMANLARININ E-ÖĞRENMEYE YÖNELİK HAZIRBULUNUŞLUKLARININ İNCELENMESİ: BİR GÖRÜŞME ÇALIŞMASI

Fatma HİSARKAYA — 2024-06-22

This study examines the readiness of faculty members for e-learning. E-learning is an education method that has developed with the widespread use of the internet, and readiness is important for its effective use. It is necessary to adapt faculty members to e-learning, to identify problems related to e-learning and to produce solutions. The aim of the research is to determine the academic staff's readiness levels for e-learning, their attitudes and the support they need. Using the qualitative research method, the opinions of the faculty members were examined with thematic analysis. The findings revealed that faculty members' attitudes towards e-learning and their training needs varied. In order to increase the readiness of faculty members for e-learning and evaluate the effectiveness of e-learning, it is recommended to conduct quantitative and comparative research that will contribute to the literature, as well as comprehensive support and training for faculty members.

Keywords: E-learning, readiness, university faculty members.

Öz

Bu çalışma, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazır olma durumlarını incelemektedir. E-öğrenme, internetin yaygınlaşmasıyla gelişen bir eğitim yöntemidir ve etkin kullanımı için hazırbulunuşluk önemlidir. Öğretim elemanlarının e‑öğrenmeye adaptasyonu, e-öğrenme ile ilgili sorunların belirlenmesi ve çözümler üretilmesi gerekmektedir. Araştırmanın amacı, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerini, tutumlarını ve ihtiyaç duydukları destekleri belirlemektir. Nitel araştırma yöntemi kullanılarak, öğretim elemanlarının görüşleri tematik analizle incelenmiştir. Bulgular, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye yönelik tutumlarının ve eğitime olan ihtiyaçlarının çeşitlilik gösterdiğini ortaya koymuştur. Öğretim elemanlarının, e-öğrenmeye hazırbulunuşlukları artırmak ve e‑öğrenmenin etkililiğini değerlendirmek için öğretim elemanlarına yönelik kapsamlı destek ve eğitimlerin yanı sıra, alan yazına katkı sağlayacak nicel ve karşılaştırmalı araştırmaların yapılmasını önerilmektedir.

Anahtar Terimler: E-öğrenme, hazırbulunuşluk, üniversite öğretim elemanları.

KAYNAKLAR

Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 1-15.

Baysarı, E. (2007). İlköğretim düzeyinde fen ve teknoloji dersi içeriğindeki kavram yanılgılarının saptanması ve bu yanılgıların giderilmesinde oluşturmacı öğrenim kuramının etkililiği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Borotis, S., & Poulymenakou, A. (2004). E-öğrenmeye hazırlık bileşenleri: E-öğrenme müdahalelerini benimsemeden önce dikkate alınması gereken temel konular. E-Öğrenim: Kurumsal, Devlet, Sağlık Hizmetleri ve Yüksek Öğretimde E-Öğrenim Dünya Konferansı’de (s. 1622-1629). Eğitimde Bilgisayarı Geliştirme Derneği (AACE).

Coşkun, Ö., Özeke, V., Budakoğlu, I. İ., & Serdar, K. (2018). Tıp fakültesi öğretiminin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk yeri: Gazi üniversitesi örneği. Ankara Tıp Dergisi, 18(2), 175-185.

Çalık, M., & Sözbilir, M. (2014). İçerik analizinin parametreleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 33-38.

Dada, D. (2006). E-readiness for developing countries: Moving the focus from the environment to the users. The Electronic Journal on Information Systems in Developing Countries, 27(6), 1-14.

Darab, B., & Montazer, G. A. (2011). An eclectic model for assessing e-learning readiness in the Iranian universities. Computers & Education, 56(3), 900-910.

Demir, Ö. (2015). Öğrencilerin ve öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerinin incelenmesi: (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Ankara.

Dilşeker, Z. (2008). Öğretim teknolojisi destekli proje tabanlı öğrenme yöntemi uygulamalarının ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin bilimsel süreç becerilerine, fen ve teknoloji dersine yönelik tutumlarına ve akademik başarıya etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ebner, M., Schön, S., Braun, C., Ebner, M., Grigoriadis, Y., Haas, M., … & Taraghi, B. (2020). COVID-19 salgını e-öğrenme için bir ivme mi? Avusturya’daki bir üniversitede kronolojik gelişim ve “E-Öğrenme Hazırlığı” kavramı arka planındaki etkiler. Future Internet, 12(6), 94. https://doi.org/10.3390/fi12060094

Gökdaş, İ. & Kayri, M. (2005). E-öğrenme ve Türkiye açısından sorunlar, çözüm önerileri [E‑Learning-The problems and solution recommends terms of Turkey situation]. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 1-20.

Gülbahar, Y. (2024). E-öğrenme (8. Baskı). Pegem Akademi.Ankara.

Mercado, C. (2008). E-öğrenme ortamı uygulaması için hazırlık değerlendirme aracı. International Journal of the Computer, the Internet and Management Özel Sayısı, 16(11), 1-11.

Moftakhari, H. R., Jay, D. A., Talke, S. A., Kukulka, T., & Bromirski, P. D. (2013). Gelgit nehirlerinde akış tahmini için yeni bir yaklaşım. Water Resources Research, 49(8), 4817-4832.

Pirani, J. A. (2004). Yükseköğretimde e-öğrenmeyi destekleme. Educause merkezi uygulamalı araştırma (ECAR). 04.03.2023 tarihinde http://net.educause.edu/ir/library/pdf/ers0303/ecm0303.pdf adresinden erişilmiştir.

Piskurich, G. M. (2003). The AMA handbook of e-learning. Amacom.

Reiners, G. M. (2012). Husserl’in (Tanımlayıcı) ve Heidegger’in (Yorumlayıcı) fenomenolojik araştırmalarındaki farklılıkları anlama. Journal of Nursing & Care, 1(119), 1-5.

Serin, O. (2005). Fen ve teknoloji öğretiminde bireysel farklılıklar. İlköğretimde fen ve teknoloji öğretimi. (Ed.) Kesercioğlu, T. ve Aydoğdu, M. Ankara: Anı yayıncılık.

So, T., & Swatman, P. M. (2006). e-Learning readiness of Hong Kong teachers. University of South Australia.

Soydal, İ., Alır, G. ve Ünal, Y. (2012). Türk Üniversiteleri E-Öğrenmeye Hazır Mı? Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Örneği. Paper presented at the 16th International Conference on Electronic Publishing, ELPUB, Portekiz.

Türnüklü, A. (2000). Eğitim bilim araştırmalarında etkin kullanılabilecek nitel bir araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.

Yurdugül, H., & Alsancak-Sırakaya, D. (2013). Çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşluluk ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim Dergisi, 38(169), 391-406.