ÖĞRETİM ELEMANLARININ E-ÖĞRENMEYE YÖNELİK HAZIRBULUNUŞLUKLARININ İNCELENMESİ: BİR GÖRÜŞME ÇALIŞMASI

EXAMINING THE READINESS OF TEACHING STAFF FOR E LEARNING: AN INTERVIEW STUDY

Abstract

This study examines the readiness of faculty members for e-learning. E-learning is an education method that has developed with the widespread use of the internet, and readiness is important for its effective use. It is necessary to adapt faculty members to e-learning, to identify problems related to e-learning and to produce solutions. The aim of the research is to determine the academic staff's readiness levels for e-learning, their attitudes and the support they need. Using the qualitative research method, the opinions of the faculty members were examined with thematic analysis. The findings revealed that faculty members' attitudes towards e-learning and their training needs varied. In order to increase the readiness of faculty members for e-learning and evaluate the effectiveness of e-learning, it is recommended to conduct quantitative and comparative research that will contribute to the literature, as well as comprehensive support and training for faculty members.

Keywords: E-learning, readiness, university faculty members.

Öz

Bu çalışma, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazır olma durumlarını incelemektedir. E-öğrenme, internetin yaygınlaşmasıyla gelişen bir eğitim yöntemidir ve etkin kullanımı için hazırbulunuşluk önemlidir. Öğretim elemanlarının e‑öğrenmeye adaptasyonu, e-öğrenme ile ilgili sorunların belirlenmesi ve çözümler üretilmesi gerekmektedir. Araştırmanın amacı, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerini, tutumlarını ve ihtiyaç duydukları destekleri belirlemektir. Nitel araştırma yöntemi kullanılarak, öğretim elemanlarının görüşleri tematik analizle incelenmiştir. Bulgular, öğretim elemanlarının e-öğrenmeye yönelik tutumlarının ve eğitime olan ihtiyaçlarının çeşitlilik gösterdiğini ortaya koymuştur. Öğretim elemanlarının, e-öğrenmeye hazırbulunuşlukları artırmak ve e‑öğrenmenin etkililiğini değerlendirmek için öğretim elemanlarına yönelik kapsamlı destek ve eğitimlerin yanı sıra, alan yazına katkı sağlayacak nicel ve karşılaştırmalı araştırmaların yapılmasını önerilmektedir.

Anahtar Terimler: E-öğrenme, hazırbulunuşluk, üniversite öğretim elemanları.

KAYNAKLAR

Baltacı, A. (2017). Nitel veri analizinde Miles-Huberman modeli. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(1), 1-15.

Baysarı, E. (2007). İlköğretim düzeyinde fen ve teknoloji dersi içeriğindeki kavram yanılgılarının saptanması ve bu yanılgıların giderilmesinde oluşturmacı öğrenim kuramının etkililiği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Borotis, S., & Poulymenakou, A. (2004). E-öğrenmeye hazırlık bileşenleri: E-öğrenme müdahalelerini benimsemeden önce dikkate alınması gereken temel konular. E-Öğrenim: Kurumsal, Devlet, Sağlık Hizmetleri ve Yüksek Öğretimde E-Öğrenim Dünya Konferansı’de (s. 1622-1629). Eğitimde Bilgisayarı Geliştirme Derneği (AACE).

Coşkun, Ö., Özeke, V., Budakoğlu, I. İ., & Serdar, K. (2018). Tıp fakültesi öğretiminin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk yeri: Gazi üniversitesi örneği. Ankara Tıp Dergisi, 18(2), 175-185.

Çalık, M., & Sözbilir, M. (2014). İçerik analizinin parametreleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 33-38.

Dada, D. (2006). E-readiness for developing countries: Moving the focus from the environment to the users. The Electronic Journal on Information Systems in Developing Countries, 27(6), 1-14.

Darab, B., & Montazer, G. A. (2011). An eclectic model for assessing e-learning readiness in the Iranian universities. Computers & Education, 56(3), 900-910.

Demir, Ö. (2015). Öğrencilerin ve öğretim elemanlarının e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerinin incelenmesi: (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,Ankara.

Dilşeker, Z. (2008). Öğretim teknolojisi destekli proje tabanlı öğrenme yöntemi uygulamalarının ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin bilimsel süreç becerilerine, fen ve teknoloji dersine yönelik tutumlarına ve akademik başarıya etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ebner, M., Schön, S., Braun, C., Ebner, M., Grigoriadis, Y., Haas, M., … & Taraghi, B. (2020). COVID-19 salgını e-öğrenme için bir ivme mi? Avusturya’daki bir üniversitede kronolojik gelişim ve “E-Öğrenme Hazırlığı” kavramı arka planındaki etkiler. Future Internet, 12(6), 94. https://doi.org/10.3390/fi12060094

Gökdaş, İ. & Kayri, M. (2005). E-öğrenme ve Türkiye açısından sorunlar, çözüm önerileri [E‑Learning-The problems and solution recommends terms of Turkey situation]. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 1-20.

Gülbahar, Y. (2024). E-öğrenme (8. Baskı). Pegem Akademi.Ankara.

Mercado, C. (2008). E-öğrenme ortamı uygulaması için hazırlık değerlendirme aracı. International Journal of the Computer, the Internet and Management Özel Sayısı, 16(11), 1-11.

Moftakhari, H. R., Jay, D. A., Talke, S. A., Kukulka, T., & Bromirski, P. D. (2013). Gelgit nehirlerinde akış tahmini için yeni bir yaklaşım. Water Resources Research, 49(8), 4817-4832.

Pirani, J. A. (2004). Yükseköğretimde e-öğrenmeyi destekleme. Educause merkezi uygulamalı araştırma (ECAR). 04.03.2023 tarihinde http://net.educause.edu/ir/library/pdf/ers0303/ecm0303.pdf  adresinden erişilmiştir.

Piskurich, G. M. (2003). The AMA handbook of e-learning. Amacom.

Reiners, G. M. (2012). Husserl’in (Tanımlayıcı) ve Heidegger’in (Yorumlayıcı) fenomenolojik araştırmalarındaki farklılıkları anlama. Journal of Nursing & Care, 1(119), 1-5.

Serin, O. (2005). Fen ve teknoloji öğretiminde bireysel farklılıklar. İlköğretimde fen ve teknoloji öğretimi. (Ed.) Kesercioğlu, T. ve Aydoğdu, M. Ankara: Anı yayıncılık.

So, T., & Swatman, P. M. (2006). e-Learning readiness of Hong Kong teachers. University of South Australia.

Soydal, İ., Alır, G. ve Ünal, Y. (2012). Türk Üniversiteleri E-Öğrenmeye Hazır Mı? Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Örneği. Paper presented at the 16th International Conference on Electronic Publishing, ELPUB, Portekiz.

Türnüklü, A. (2000). Eğitim bilim araştırmalarında etkin kullanılabilecek nitel bir araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.

Yurdugül, H., & Alsancak-Sırakaya, D. (2013). Çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşluluk ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim Dergisi, 38(169), 391-406.